Yine yasaklanmış Onur yürüyüşü. Canım sıkılacaktı neredeyse, meğerse şaşırmamışım bile. Buna biraz canım sıkıldı ama, yalan yok. Neyse ne diyoduk, kendin olmayı, kendin kalmayı seçmiş olmayı, kendinden gurur duymayı, “Bak, nasıl güzeliz” demeyi yasaklayamadıkları için, şimdilik, yürüyüş yasakmış. Olsun bakalım.
Ben hayatı en çok filmlerden öğrendim, ondan belki, eksik olduğum konular pek çok. Lakin iyi film nedir, biraz bilirim. Sokağa çıkamayanlara veya çıkacak sokağı olmayanlara, ve hatta sokağa çıkacak takati kalmayanlara, rengini gökkuşağından alan filmlerden bir grup tavsiye, naçizane.
Yorgunuz hepimiz, renklerimiz soldu. Tatsız da bir Haziran geçirdik, yaz bir türlü gelemedi. Dinlenelim biraz şimdi. Yarın bir daha deneriz, sonra bir kere daha. Ta ki kimse kendi olduğu için özür dilemek zorunda kalmayana; yeryüzü aşkın yüzü oluncaya dek.
the mahmut 